Carrion de los Condes

Carrion de los Condes

Carrion de los Condes

Ik heb een paar maanden geleden pas mijn eerste drie fotoboeken samengesteld en af laten drukken van mijn fietstocht door Spanje van 4.000 km in 2007. Deze drie boeken gingen over het eerste deel, “Onbegrensd fietsen naar Andalusië” van Girona naar Sevilla door Benjaminse (2.000 km), en het tweede deel, “Via de la Plata” van Sevilla naar Santiago de Compostella van Bert Sitters (1.200 km). Door Corona heb ik nu pas weer de tijd gevonden om het vierde en laatste boek van de “Sint Jacobsroute, deel 3” van Santiago de Compostella naar Pamplona (800 km) samen te stellen.

Ik wil dan van alle foto’s weten waar precies ik deze foto’s gemaakt heb. Hiervoor gebruik ik Streetview. Dan loop ik alle routes weer af tot ik de plaatsen van de foto’s heb gevonden. Alsof ik weer op vakantie ben in Spanje. Ook zie ik dan weer zaken die ik helemaal vergeten ben. Een dag gaat op deze manier snel voorbij. En dat is een goede zaak in deze situatie met het Coronavirus.

Zo kwam ik deze foto tegen uit het plaatsje Carrion de los Condes, een honderd kilometer ten oosten van León in het noorden van Spanje. Toen ik dit plaatsje in de ochtend binnenreed was iedereen bezig de straten totaal te versieren met gemaaid gras, verschillende kleuren bloemblaadjes en aarde. Ik vroeg nog aan een bewoner of ze dit voor mij gedaan hadden als welkom. Hij moest wel lachen en legde mij uit wat er aan de hand was. Dit was voor een processie met het “Corpus Christi” die elk jaar op de tweede zondag van juni wordt gehouden. De hele route was zo versierd. Ik liep het dorpje in en zag overal mensen in de weer met kartonnen figuren als mallen om de verschillende versieringen te tekenen op de bestrating. Hierna werden de zakken geleegd met het gemaaide gras en de bloemblaadjes in die vlakverdelingen. Alles werd mooi uitgespreid. Het resultaat zie je op de foto. En dan te bedenken dat de route ook een paar kilometer lang was. Helaas heb ik niet kunnen wachten op de processie, maar als je er met de fiets op uittrekt kom je steeds dit soort verrassingen overal tegen. Een werkelijk schitterende verrassing die ik in ieder geval nooit vergeten ben.

Ik ben heel blij met alle foto’s die ik heb gemaakt tijdens mijn fietstocht. Het zijn blijvende sleutels voor in mijn geheugen, zodat ik deze tocht altijd zal blijven herinneren. Reisfotografie is wel een speciale discipline binnen de fotografie. Het belangrijkste is niet of zo’n foto fotografisch super is, maar wel dat wat op de foto staat hetgeen is wat je wilt laten zien. Dus de inhoud is het belangrijkste. En als je weet dat je een verslag wilt maken, moet je daar wel steeds bij stilstaan. Een kunst op zich.

Piet Kuijten